ANNE nedir? Aslında herkese göre, bir anlatım ve ifade şekli vardır ama
benim okuduğum ve etkilendiğim anlatım şekli şu; ANNE rahminden başlar çocuğa
olan ANALIK sevgisi, sonra çocuk doğar. Dünyada kaç kişi, elleri olan, fakat
onu kullanamayan, ayakları olan, ama yürüyemeyen, isteklerini ağlamasıyla
bildiren, konuşamayan, altına yapan, geceleri tatlı uykulardan uyandıran,
birine bakmak ister ki? Kim bu kadar aciz biriyle usanmadan ilgilenmek ister ya
da bunu kim yapabilir? Ne kadar zor iş dediğimiz tüm bu işleri karşılık
beklemeden, severek yapan tek canlı ANNE lerdir. İşte beni bu zorlu şartlar
altında başlayıp, yetiştirip, büyüten ANNEMSİZ geçen, bugün dördüncü yıl ve
hissettiklerimi anlatamazsam da, yazmaya çalıştım…
Evet bugün tam dört sene oldu. ANNEMSİZ geçen, bir dört sene, Yine her
zamanki gibi ağlıyorum. Gözlerimdeki yaşlara engel olamamak, ne kadar güçsüz
biri olduğumu gösteriyor. Mezarının başında çaresiz bir şekilde duruyorum.
Mezar taşına dokunuyorum. Toprağını avuçluyorum, toprak o kadar güzel kokuyor
ki ANNEM. Toprağa bile kokun sinmiş ANNEM. Genelde ANNE diye ağlamaklı ve
titrek bir sesle, bir şeyler anlatmak istiyorum sana, ama cümleler boğazıma takılıyor,
sanki düğümleniyor, sadece gözyaşlarımla toprağını ıslatıyorum. ANNE Seni
ellerimden aldılar, önce adına, kefen dedikleri şeye sardılar, ardından bir
tabuda koydular, en son gözlerimin önünde, adına mezar dedikleri, karanlık bir
toprağa gömdüler. ANNEM orada üşür yapmayın dedim, kimse dinlemedi beni, kimse anlamadı
beni, neler hissettiğimi, neler çektiğimi bilmediler, sadece acıdılar… Bana
geçecek, üzülme dediler ama ben geçmesini hiç istemiyorum, hiçbir zaman geçip
gitmesin, kalbimden, aklımdan, yüreğimden, benim güzel ANNEM. Keşke çıkıp
gelsen, yine beraber kahvaltı yapsak, hadi oğlum kalk işe geç kalacaksın desen,
sen yine bana, bak çok soğuk su içiyorsun, boğazın şişer deyip kızsan, yine de
kızacaksan da bana, yine sen kızsan diyorum ama ne olur gelsen…
Kendimi kötü ve paramparça hissediyorum. Şu dört yıl boyunca hiç iyi
olmadım ve hep kendimi kötü ve parçalanmış hissediyorum ve bu his hep devam
edecek. ANNEM yanımda olsa iyi olurdum. ANNE Sen bana hep, güçlü birisisin sen
derdin ama artık gücüm kalmadı. ANNE dört sene önce, 19 şubat 2012 de, senle
beraber tüm gücüm gitti. Öyle zamanlar oluyor ki ANNEM. Mesela bir forum
doldurmam gerekiyor orada yazıyor, yazmasa da, birileri ister istemez soruyor. ANNE
adı, ANNENİZİN mesleği. O soruların cevaplarını yazmam gerektiğinde, formdaki o
yerlere, damlayan gözyaşlarım, o sorulara cevabım oluyor. Karşımdaki kişilere
ANNEM vefat etti, cevabını vermek çok zor geliyor bana, sadece kafamı önüme
eğip susmayı tercih ediyorum. Kimilerine göre, koskoca dört yıl, kimilerine
göre daha dün gibi ama ben her gün, o günmüş gibi yaşıyorum. ANNEM seni çok
seviyorum, sen rahat uyu, mekanın cennet olsun, benim güzel ANNEM…..
