Platonik Aşk

 

Hayat yine şaşırtmadı beni, yada alışkanlık mı yaptım onu da bilmiyorum ama tek bildiğim, ben platonik aşk yaşamak için gelmişim sanki bu dünyaya, belki de öbür türlü daha çok canım yanacak.

Yok, yok ben öyle seviyorum deyip, belki de kendimi avutuyorum, hiç bir beklentim yok hayallerim dışında, öyle küçük şeylerden mutlu oluyorsun ki, yada anlamsız hareketlerden kendine pay çıkarıyorsun. Gün içinde bir dakika bile denk gelsen, o an bir gülse acaba bana mı güldü diyorsun, yada sana doğru kafasını çevirip, sana baktığını gördüğünde, anlamsız sırıtıyorsun, hayaller kuruyorsun, o ihtimali bile yaşamayı seviyorsun, ama kötü bir bakış sezdiğinde veya camı kapadığında, görmezden geldiğini hissettiğinde, seninle ilgisi yoksa bile, o günün moral bozukluğu oluşturabiliyor ister istemez, o yüzden uzaktan sevmek iyidir deyip, o yüzden ben seni, uzaktan seviyorum...

Sen benim 24 saat kalbimdesin, bunun 18 saatini hayallerimde, 6 saati rüyamda oluyorsun, Sana duyduğum özlemi anlatmaya kelimeler yetmez, o yüzden sosyal medyada gezerken, beni anlatan bir söz denk geldi, bir videoda, Metin Ersan ne güzel söylemiş, ben seni değil resmini tanıyorum, belki tanısam seni, sen benim bütün güzel düşüncelerimi yıkarsın. Sen beni neden seviyorsun dediğinde, karşılık olarak bundan sanane demek geçiyor içimden, Çünkü her sabah seninle başlayan düşlerim, günün sonunda yalnızlığa dönüşüyor, zaman bir şekilde geçiyor, tek avantajım bu platonik aşk denen saçmalığın tecrübesinden dolayı, ona zarar vermemek, üzmemek, kırmamak, kötü hissetmemesi, canı sıkılmaması için, susmam gerektiğini biliyorum ve ona göre davranıyorum.....

Anneler Günü

 

Bugün Anneler günü, daha önce ki, Anneler günlerinden farklı olarak elimde yetkim olsa, televizyonlara, gazetelere ilan veririm, hatta kanun bile çıkartırım, lütfen artık usulca ve sessizce kutlarmısınız, Anneler gününü diye... Benim için Annemin yokluğunu hissettigim bir gün daha geldi. Neden benim Annem yok, bugün bende Anneme sarılıp, elini öpüp, Anneler günün kutlu olsun Annecim demeyi çok isterdim. Herkes Annesine ne hediye alsam diye düşünürken veya aldığı hediyeyi Annesine verip, onu sosyal medyadan paylaşırken, ben Annemin mezarına nasıl bir çiçek diksem diye düşünüyorum veya mezarı başında resim çekip onu paylaşıyorum sosyal medyada maalesef.

Ben 42 yaşındayım büyüdükçe düzelir sandım, olgunlaştıkça biraz daha belki kabullebilirim diye düşünürken, sanki yaşım küçülüyor gibi, küçük çocuklar nasıl Annelerini ister, bende öyle Annemi istiyorum ve onu çok özlüyorum, dünya kocaman ama ben kendimi tek başıma hissediyorum, aslında dünyada benim gibi yüzlerce, binlerce, Annesiz insanlar var, beni onlar daha iyi anlarlar, çünkü ben onları çok iyi anlıyorum...

Size bir tavsiye veriyim mi? Ben Annemi gülerken de gördüm, o kadar güzel gülüyordu ki, o kadar güzel gülüşü vardı ki! Annem bize belli etmese de, Annemi ağlarken de gördüm, aslında elimde imkan olsa, geriye gidebilsem, hep gülmesini sağlayabilsem, o yüzden siz hep Annenizi güldürün, Annelerimiz hep gülsün ve onları hep gülerken hatırlayalım... 

Bugün Anneler günü, Anneciğim Anneler günün kutlu olsun, mekânın cennet olsun, benim güzel Annem.....