Hayat yine şaşırtmadı beni, yada alışkanlık mı yaptım onu da bilmiyorum ama tek bildiğim, ben platonik aşk yaşamak için gelmişim sanki bu dünyaya, belki de öbür türlü daha çok canım yanacak.
Yok, yok ben öyle seviyorum deyip, belki de kendimi avutuyorum, hiç bir beklentim yok hayallerim dışında, öyle küçük şeylerden mutlu oluyorsun ki, yada anlamsız hareketlerden kendine pay çıkarıyorsun. Gün içinde bir dakika bile denk gelsen, o an bir gülse acaba bana mı güldü diyorsun, yada sana doğru kafasını çevirip, sana baktığını gördüğünde, anlamsız sırıtıyorsun, hayaller kuruyorsun, o ihtimali bile yaşamayı seviyorsun, ama kötü bir bakış sezdiğinde veya camı kapadığında, görmezden geldiğini hissettiğinde, seninle ilgisi yoksa bile, o günün moral bozukluğu oluşturabiliyor ister istemez, o yüzden uzaktan sevmek iyidir deyip, o yüzden ben seni, uzaktan seviyorum...
Sen benim 24 saat kalbimdesin, bunun 18 saatini hayallerimde, 6 saati rüyamda oluyorsun, Sana duyduğum özlemi anlatmaya kelimeler yetmez, o yüzden sosyal medyada gezerken, beni anlatan bir söz denk geldi, bir videoda, Metin Ersan ne güzel söylemiş, ben seni değil resmini tanıyorum, belki tanısam seni, sen benim bütün güzel düşüncelerimi yıkarsın. Sen beni neden seviyorsun dediğinde, karşılık olarak bundan sanane demek geçiyor içimden, Çünkü her sabah seninle başlayan düşlerim, günün sonunda yalnızlığa dönüşüyor, zaman bir şekilde geçiyor, tek avantajım bu platonik aşk denen saçmalığın tecrübesinden dolayı, ona zarar vermemek, üzmemek, kırmamak, kötü hissetmemesi, canı sıkılmaması için, susmam gerektiğini biliyorum ve ona göre davranıyorum.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder