Gecenin bu saatinde her zamanki gibi uyku tutmadı yine, hayaller
kuruyorum her zaman ki gibi, düşüncelerim, sohbetlerim var tabi, kiminle
derseniz, kafamın içinde, kendi, kendimle, en iyisi ben size kendimi anlatıyım;
Evde tek başımayken ölsem, kimse sormaz beni, merak dahi etmezler, nerde bu
çocuk diye. Ailem olmasa, kimse bulmaz benim cesedimi, o kadar YALNIZIM yani, çünkü
kimilerine göre, nefret doluymuşum ben, kanımda zehir varmış benim, daha
söyledikleri o kadar çok sözcük var ki, hangisini yazıyım. Size şunu söyleyeyim
akıtamıyorum zehrimi, anladınız mı? Anlatamıyorum içimdekileri, dökemiyorum
duygularımı, kendimi ifade etme sorunum var haklı olsam bile, iki lafı bir
araya getiremiyorum açıkçası, tabi insanların kendini bilmesi güzel bir şey, ben
kendimi biliyorum, kötüyüm, eğer aklımdan geçenleri bilseniz, beni hemen bir
akıl hastanesine kapatırdınız, zamanında uğraştılar ama beceremediler. Ben
bahtsız ve şansız bir adamım, mesala; Okulda çim adam yapardık, o kadar çim
tohumuna rağmen, herkesin çim adamı yeşerir, benimki kel dururdu veya yoğurt
kabına pamuk koyup, fasülye ekerdik, koca okulda, fasülyesi yeşerip çıkmayan tek
benimdir. Ya da bir şarkı yazsam, şiir veya söz yazsam, kesin insanlar, şarkıyı
dinleyip, şiirleri, sözleri okuyup, kendilerini jiletlerler, insanları ölüme
sürüklerim, o kadar vahim yani, öyle sonsuz bir döngünün içindeyim ki ve ben
bundan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum, yalnız başıma öleceğim ve ben bunun
farkındayım. Sonra, her zamanki gibi, gel git aklım geliyor ve diyorum ki,
kendi, kendime, madem, kimsenin umrunda değilsin, madem tek başıma yaşıyorum
ben bu hayatı, YALNIZIM farkındayım. O zaman bırakında, battığı yere kadar,
bittiği yere kadar yaşayım, bu hayatı. YALNIZIM tamam, buda hayatın, yaşamın, bana
sunmuş olduğu bir kazık şekli, bu arada internette meşhur olan doğru bir sözle
yazımı bitireyim ‘’ İnsanların yarısı sen
kaybedince ben demiştim der, diğer yarısı da sen kazanınca ben zaten biliyordum
der.’’
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder