Değmiyor, gerçekten, senin için ama çıkmaz sokaktaymış,
gibiyim şu günlerde, öylesine çok, sevdim ki seni, başkasına duyduğun sevgiyi
anlatmanı, sessizce, içim acıyla kanayarak dinledim hep. Belki bunun adı,
kıskançlık, belki de çok değer vermemden kaynaklamıyor, bir isim koyamasam da,
sana bakarken gözlerim doluyor, bazen de aptal bir gülümseme geliyor, kimseye
anlatamadım, bunları, o yüzden hayatta
en zor şey; İnsanın kendi kendini teselli etmek zorunda kalmasıdır. Bunu
yaşayan ve çeken bilir. Şunu da söylemek isterim, hissettiklerimle,
yaptıklarım, birbirini tutmadı, farkındayım. En kötüsü de ne biliyor musun?
Benim için, artık seni hatırlatan detayları yitirmeye başladım, benim için en
kötüsü bu… Ama sen, beni yitirmekten hiç korkmadın, çünkü sana göre ben, fazla
iyiydim. Biliyor musun? Bu yürek üç şeyi sevmedi, ihaneti, yalanı, seviyormuş
gibi yapanı, sevmediğim şeylerin, üçünü de sen yaptın. Sen, benim için özeldin,
yaşattıkların bana başka şeyler öğretti, dualarım bile sayende farklı oldu. Allah'ım
sen beni dostlarımdan koru. Düşmanlarıma karşı zaten ben hazırlıklıyım. Yinede
yaşadığım hayat, hayatın bana yaşattığı acılar ve bunları anlatacak birinin
olmaması, öyle birinin varken, en zor günümde,beni terk etmesi ve yinede, hayat
hala bana sillesini atmaya devam ederken, çakallara karşı, güçlü gözükmek için,
ne kadar rol yapsam da, hayatta en zor şey; İnsanın kendi kendini teselli etmek
zorunda kalmasıdır…..
1 yorum:
http://reyhanlahersey.blogspot.com.tr/
Yorum Gönder