YIL 2020 ANNEM' LE YILIN SON SELFİSİ ( ÖZ ÇEKİMİ)

YIL 2020 ANNEM' LE YILIN SON SELFİSİ

Bir yıl daha bitiyor, yılın bu son gününde her yıl olduğu gibi, her zaman aklımda, kalbimde olan Annem' le bitirmek istiyorum, her zaman ki gibi...

Bugün Annem' in yanında gittim ve Annemsiz geçen bir yıl daha bitiyor, dedim kendi, kendime. Şimdi herkes akşam yılbaşı kutlayacak, resimler çekilecek bunlar paylaşılacak. Bende isterdim, bugün güzel geçsin, akşam ailece eğlenelim, okey, tombala oynayalım, çayımızı demleyip, mısırımızı patlatıp, televizyon karşısında birlikte bir yılı daha geride bıraktık deyip, yeni yıl için güzel dileklerimizi dileyelim isterdim. Okey deyince aklıma geldi ve ufak bir tebessüm edesim geldi. Annem biz okey oynarken, hazırladığı yiyecek ve içeçekleri getirir bizi izlerdi. Ardından dedi ki! Bu iş böyle olmaz, bende öğrenecem dedi, siz oynuyorsunuz, hizmeti ben yapıyorum dedi, birazda siz yapın hizmeti ben oynayım dedi ve ardından, okey oynamayı öğrendi,  her yılbaşı mutfağa okey oymaya gittiğimizde, Annem ıstakayı almış bir köşede oturuyor, diğer üç kişi kim olur farketmez ama artık okeyde dördüncü hep Annem olmaya başlamıştı. Tabi ki, çaydı, kahveydi hizmetler bize kalmıştı. Aslında özlüyorum, o günleri, keşke olsaydıda, anılara güzel bir gün daha eklemiş olurdum.

Bu yıl aslında bir çok hayaller kurmuştum,daha önceki yıllar gibi, bunları Annem biliyor, ama her zaman ki gibi yine kalbimi olmayacak  kişilere kaptırdığım  için gerçekleştiremedim. Sonra bu düşünceler yerini, şu şekilde düşüncelere bıraktı, aslında pandemiden dolayı, ilk başlarda  Annem' e kavuşma ihtimalim var gibi gelmişti, ardından zaman geçtikçe, bu ihtimalin şimdi olmamasını istedim. Ölümden korktuğumdan dolayı değil, böyle düşünmeyin, zerre korkmuyorum ama bu hastalıktan vefat edenlerin, defin işlemlerini gördükten ve bildikten sonra vazgeçtim, beni Annem' in yanına defin etmeye bilirler diye düşündüm.

Bugün akşam Annesi ile  çekilmiş bir çok resim göreceğim, internetteki paylaşımlarda, kıskanarakta olsa beğeneceğim, bende resim çekilip paylaşmak isterdim, bunu ilk düşündüğümde, selfi ( özçekim ) yeni çıktığında özenmiştim. Yıl 2014 ve Annem' le o zaman ilk selfimi ( öz çekimi) çekmiştim. Kendisi ile değil ama mezar taşı ile çekilmiştim. Bu yılda Annem' le birlikte 2020’nin son selfisini (öz çekimini) çekildim maalesef yine taşıyla. Gece on ikiden sonra Annemsiz geçeçek dokuzuncu yıla giriyorum. Benim ne çektiğimi, benim gibi kayıpları olanlar anlar.

Umarım sizin için bu yıl, kayıpsız ve eksiksiz bir şekilde geçireceğiniz, huzurlu bir yıl olur. O yüzden size şimdiden mutlu yıllar diliyorum....

Hoş geldin

 

Bazen

 

Avuntu sözler

 

ANNESİZ ANNELER GÜNÜ

Bugün özel bir gün, ANNELER GÜNÜ, sensiz geçirdiğim, dokuzuncu ANNELER GÜNÜ... Bugün aslında çabukça bitsin istiyorum. Annesi olanlar, aldığı hediyeyi verdi veya verecek, O anın hatırası kalsın diye fotoğraf çekilecek, birbirlerine sarılmalarını, sosyal medyadan paylaşacak, uzaktaysa telefonla konuşulacak, hiç değilse sesini duyacak...
Benim için koca bir hiç bugün desemde, bana bir anlam vermiyor desemde, kendi kendime, içimdeki fırtınaları, ağlamaklı duygulara mani olamıyorum...
Bundan sekiz sene önce, her 14 şubatta, Sevgililer Gününü yalnız geçirirdim... Şimdide yalnız geçiriyorum ama sonra bunun yanına, eklenmesini istemediğim,
10 Mayıs ANNELER GÜNÜ eklendi. Artık yalnız geçirdiğim yılda iki tane tarihim oldu...
ANNE, beni duyduğunu ve beni gördüğüne, o kadar çok inanmak istiyorum ki, diğer insanlar gibi, seni arayamasamda, mesaj atamasamda, hediye gönderemezsemde, bu ANNELER GÜNÜNDE, mezarının başına gelemesemde, şu an gözlerimi kapattım ve eski ANNELER GÜNÜ kutladığımız günlerimizi düşünüyorum, bugün kabrine gelemesemde, umarım duyuyor ve görüyorsundur. Tüm kalbimle söylüyorum.
ANNE ANNELER GÜNÜN KUTLU OLSUN...

ANNE BU ÖLÜR MÜ HİÇ, ANNE SONUÇTA, BİLMİYORUM AMA YANİ YİNE DE ANNE BU GİTMEMELİ DEĞİL Mİ ?

Bundan 8 yıl önce, hastanede ANNEM' in doktoru yanıma gelip, ANNE nizin  3 gün ömrü kaldığı dediği gün, şu soruyu sorup durdum kendi kendime...
" ANNE bu ölür mü hiç, ANNE sonuçta, bilmiyorum ama yani yine de, ANNE bu ölmemeli değil mi ? " 
Kader mi? Hayat mı? Bir sınav mı ? Bu yaşadığım bilmiyorum ama hangisiyse yaşadığım, çok ağır oldu, anlatmaya kelimeler, sözler yetmez...
8 Yıl önce bugün, gözümün nuru, biricik ANNEMİ toprağa verdik. Çok zor alışılmıyor, o kadar çok uğraştım ki, iyileşsin diye ama olmadı beceremedim. Ne acısı geçiyor, nede alışabiliyorum. Yaşım 38 oldu, nerde görürsem inanın farketmiyor, Televizyonda, yolda, otobüste, yer önemli değil, bir çoçuğun ANNESİNE yada bir ANNE' nin çocuğuna seslenişini duyduğumda yada öpmesini, sarılmasını gördüğümde, kıskanacağım aklımın ucundan geçmezdi. Dualarımda, kendimden çok dilimde hep ANNEM...
" İnsanın ANNESİ ölür mü hiç, ölmemeli, ANNE bu ANNEEEE " 
ANNEMİN hastalığından dolayı bu dünyada gülmeyi nasip etmedi ama Allah'ım diğer dünyasını cennet bahçesi eylesin....