BUGÜN GÜNLERDEN NE BİLMİYORUM?

BUGÜN GÜNLERDEN NE BİLMİYORUM?
Bugün rüyamda ANNEMİ gördüm, hastaneye yatacağım diyordu, bende ne olur yatma diye yalvarıyordum ve ağlıyorum hıçkıra, hıçkıra...
Çünkü biliyordum ki, yattığında bir daha kalkamayacaktı. Bir hastane lafı, insanı bu kadarmı korkutur, o korkuyu anlatmaya kelimeler yetmez.
İnsanın korktuğunun başına gelmesi kadarda kötü bir şey olamaz. Kendimi ANNEMİN mezarınınn başında buluyorum ve içimi döküyorum, aklımda kalan sözlerim şöyle başlıyor. 
Bugün günlerden ne bilmiyorum, zaman o kadar boş geçiyor ki, saati bırak, saniye bile geçmiyor, halbuki taşında yazan tarih, altı yıl oldu desede, benim için zaman durdu...
ANNE bana neden neşeli olduğumu soruyorlar ve ardından bana hiç bir şeyin beni üzemeyeceğini söylüyorlar,  bu doğrumu ? Aslında bilmiyorlar ki...
           Ben bir kez üzüldüm.
          Ben bir kez ağladım. 
         Benim bir kez dünyam yıkıldı.
        Oda senin yokluğunda ANNEM.
Bu saatten sonra kim senin kadar üzebilir ? Kimse üzemez beni, senin beni üzdüğün kadar. Arada gülüyorum ANNEM, her gülüşümde bir göz yaşım, dökülecekmiş gibi gülüyorum. Bugün günlerden ne bilmiyorum ama yokluğun içimde bir acı, işte onu biliyorum ...

#ANNEMSİZ BİR #BAYRAM DAHA

- #ANNEMSİZ BİR #BAYRAM DAHA -
Hergün uyandığımda aynı duyguları yaşıyorum ama bayram günleri, biraz daha ağır duygularla uyanıyorum. Annemin özlemi bayramlarda dahada çok yakıyor canımı. Bunu yaşayarak öğrendim maalesef. Annesiz geçen kaçıncı bayramım. Her bayram eski günler aklıma geliyor, sabah gözümü açar açmaz, bayram namazına gidiyordum, camiden gelince bayramlaşır, kahvaltı ederdik hep beraber, sonra hemen zaman hızlı geçsin isterdim, çünkü yaprak sarması tenceresinin başına geçmek için, kaç senedir o kadar güzel sarma yiyemedim. Ben o bayram günlerindeki sevincini unutamıyorum, o kimselerde bulamadığım kokusunu, o güzel ellerini, bize devamlı bişiler yedirme çabasını özledim. İçimde çok büyük acılar birikti. Şimdi gidiyoruz ev boş, camda kimse yok, mutfak boş, yattığı yatağı boş, kokusu yok, dolapta kıyafetleri yok, terliği duruyo, dolapların içinde ilaçları yok, iyi bayramlar dileyip, elini öpeceğim, oğlum sanada iyi bayramlar diyen annem yok. Koca ev bomboş geliyor, çünkü içinde annem yok.
Bayramlardan, anneler gününden nefret eder hale geldim, Annemsiz bir bayram daha geldi, yinede sen yanımdaymışsın gibi, sabah camiden eve gelince, bayramını kutlayacağım,
 " Anneciğim bayramın mübarek olsun "

OKURSUN DİYE YAZMIYORUM, DOKUNSUN DİYE YAZIYORUM

Zaman dilimi olarak pek hatırlamıyorum ama yıllardır yazıyorum, kimi zaman, söylediğin sözlerden skeç, şiir, söz, yazı yazdım, kimi zamanda kendi duygularımı, söylemek istediklerimi söylemek için yazdım, konuşmadım, çünkü sebepler çok olabilir, belkide kolayıma geldiği için yazdım, belkide anlatmak istediğim şeyleri okurda anlarsın diye yazdım.
Tabi bu bende alışkanlık haline geldi, kimi sevsem, kime kızsam, kimin için ne hissetsem yazar oldum ama yıllardır yinede aklıma geldikçe demeyim, çünkü aklımdan çıkmıyorsun, çıkarmak istesemde buna kalbim izin vermiyor, o yüzden bugünde senin için yazıyorum.
Gözlerimi kapadığımda, bir film izlerken, bir yerden geçerken, mutlaka seni bana hatırlatacak, iyi, kötü anılar canlanıyor ve aklımdan geçiriyorum seni ister istemez, gün içinde ne kadar kulağın çınlıyor bilmiyorum ama bunların çoğu bana ait, şu an sabah olmak üzere ve ben yine seni düşünüyorum, bazen diyorum bu kadar sevilmeyi hak ediyormu diye, bazende keşke daha önce tanısaymışım diyorum, çok canım sıkılırsada kendimi avutmak için, keşke hiç tanımasaydım dediğim oluyor arasıra, aslında beni sevmeni özlemedim, sevsen bırakmazdın, sadece seninle sabahlara kadar ettiğimiz sohbetleri özledim, sana ihtiyacım olduğu anlar oluyor çoğunlukla bir an herşeyi unutup yakıyım gemileri diyorum, senin tepkin kesin canımı acıtır biliyorum o yüzden geri vazgeçiyorum. 
Bu yazdıklarımı sana yetiştirirlermi, yada sen merak edip bakarmısın inan bilmiyorum, ben artık yazdıklarımı " OKURSUN DİYE YAZMIYORUM, DOKUNSUN DİYE YAZIYORUM " 

#ANNEMSİZ GEÇEN 6. YIL

Yıllar geçsede yokluğuna alışamadım be Annem.
Bugün tam altı yıl oldu ama içimdeki acı ilk günkü gibi be Annem.
Aklımda, kalbimde seni düşünmediğim bir an bile yok be Annem.
Sen gittikten sonra hayatta acımadı tüm düzenim değişti be Annem.
Sen olsan böylemi olurduk be Annem.
Oğlun aslında dışardan bakınca dayanıklı gibi gözüksede içi acıyor be Annem.
Aslında bunları bildiğini biliyorum, beni izliyorsun oradan değilmi be Annem.
Mezarının başında ağladığım için, seni üzdüğüm için özür dilerim be Annem.
Albümleri karıştırdım, küçüklüğümdeki resimleri buldum be Annem.
Keşke o günlere geri dönebilsek be Annem.
Doğduğum andan itibaren hep sorunluymuşum be Annem.
Hastanelerde yatmışım, ölür bu demişler, yinede beni bırakmamışsın be Annem.
Sen benim yaşamamı sağladın ama ben senin yaşamanı sağlayamadım be Annem.
O günde, bugünde söylediğim ve hep söyleyeceğim bir söz "affet beni"be Annem.
Kurtaramadım, keşke benim ömrümden sana verebilseydim be Annem.
Annem sensiz günlerim kötü geçsede, sen bana bakma, rahat uyu be Annem.
Oğlun sana kavuşacağı günü iple çekiyor be Annem.
Sana anlatacak o kadar çok şey biriktiki be Annem .
Buluştuğumuz zaman usanmadan sana hepsini anlatacağım be Annem.
Yazacak bile o kadar çok şey varki be Annem .
Bugün altı yıl oldu seni çok seviyorum ve özledim seni be Annem.
Mekanın cennet olsun, nur içinde yat benim güzel canım Annem...