19 Şubat 2016 Cuma

--- 19/ 02/2012 #ANNEMSİZ GEÇEN DÖRDÜNCÜ #YIL 19/ 02/2016 ---



ANNE nedir? Aslında herkese göre, bir anlatım ve ifade şekli vardır ama benim okuduğum ve etkilendiğim anlatım şekli şu; ANNE rahminden başlar çocuğa olan ANALIK sevgisi, sonra çocuk doğar. Dünyada kaç kişi, elleri olan, fakat onu kullanamayan, ayakları olan, ama yürüyemeyen, isteklerini ağlamasıyla bildiren, konuşamayan, altına yapan, geceleri tatlı uykulardan uyandıran, birine bakmak ister ki? Kim bu kadar aciz biriyle usanmadan ilgilenmek ister ya da bunu kim yapabilir? Ne kadar zor iş dediğimiz tüm bu işleri karşılık beklemeden, severek yapan tek canlı ANNE lerdir. İşte beni bu zorlu şartlar altında başlayıp, yetiştirip, büyüten ANNEMSİZ geçen, bugün dördüncü yıl ve hissettiklerimi anlatamazsam da, yazmaya çalıştım…
Evet bugün tam dört sene oldu. ANNEMSİZ geçen, bir dört sene, Yine her zamanki gibi ağlıyorum. Gözlerimdeki yaşlara engel olamamak, ne kadar güçsüz biri olduğumu gösteriyor. Mezarının başında çaresiz bir şekilde duruyorum. Mezar taşına dokunuyorum. Toprağını avuçluyorum, toprak o kadar güzel kokuyor ki ANNEM. Toprağa bile kokun sinmiş ANNEM. Genelde ANNE diye ağlamaklı ve titrek bir sesle, bir şeyler anlatmak istiyorum sana, ama cümleler boğazıma takılıyor, sanki düğümleniyor, sadece gözyaşlarımla toprağını ıslatıyorum. ANNE Seni ellerimden aldılar, önce adına, kefen dedikleri şeye sardılar, ardından bir tabuda koydular, en son gözlerimin önünde, adına mezar dedikleri, karanlık bir toprağa gömdüler. ANNEM orada üşür yapmayın dedim, kimse dinlemedi beni, kimse anlamadı beni, neler hissettiğimi, neler çektiğimi bilmediler, sadece acıdılar… Bana geçecek, üzülme dediler ama ben geçmesini hiç istemiyorum, hiçbir zaman geçip gitmesin, kalbimden, aklımdan, yüreğimden, benim güzel ANNEM. Keşke çıkıp gelsen, yine beraber kahvaltı yapsak, hadi oğlum kalk işe geç kalacaksın desen, sen yine bana, bak çok soğuk su içiyorsun, boğazın şişer deyip kızsan, yine de kızacaksan da bana, yine sen kızsan diyorum ama ne olur gelsen…

Kendimi kötü ve paramparça hissediyorum. Şu dört yıl boyunca hiç iyi olmadım ve hep kendimi kötü ve parçalanmış hissediyorum ve bu his hep devam edecek. ANNEM yanımda olsa iyi olurdum. ANNE Sen bana hep, güçlü birisisin sen derdin ama artık gücüm kalmadı. ANNE dört sene önce, 19 şubat 2012 de, senle beraber tüm gücüm gitti. Öyle zamanlar oluyor ki ANNEM. Mesela bir forum doldurmam gerekiyor orada yazıyor, yazmasa da, birileri ister istemez soruyor. ANNE adı, ANNENİZİN mesleği. O soruların cevaplarını yazmam gerektiğinde, formdaki o yerlere, damlayan gözyaşlarım, o sorulara cevabım oluyor. Karşımdaki kişilere ANNEM vefat etti, cevabını vermek çok zor geliyor bana, sadece kafamı önüme eğip susmayı tercih ediyorum. Kimilerine göre, koskoca dört yıl, kimilerine göre daha dün gibi ama ben her gün, o günmüş gibi yaşıyorum. ANNEM seni çok seviyorum, sen rahat uyu, mekanın cennet olsun, benim güzel ANNEM…..


Hiç yorum yok: