Bundan 8 yıl önce, hastanede ANNEM' in doktoru yanıma gelip, ANNE nizin 3 gün ömrü kaldığı dediği gün, şu soruyu sorup durdum kendi kendime...
" ANNE bu ölür mü hiç, ANNE sonuçta, bilmiyorum ama yani yine de, ANNE bu ölmemeli değil mi ? "
Kader mi? Hayat mı? Bir sınav mı ? Bu yaşadığım bilmiyorum ama hangisiyse yaşadığım, çok ağır oldu, anlatmaya kelimeler, sözler yetmez...
8 Yıl önce bugün, gözümün nuru, biricik ANNEMİ toprağa verdik. Çok zor alışılmıyor, o kadar çok uğraştım ki, iyileşsin diye ama olmadı beceremedim. Ne acısı geçiyor, nede alışabiliyorum. Yaşım 38 oldu, nerde görürsem inanın farketmiyor, Televizyonda, yolda, otobüste, yer önemli değil, bir çoçuğun ANNESİNE yada bir ANNE' nin çocuğuna seslenişini duyduğumda yada öpmesini, sarılmasını gördüğümde, kıskanacağım aklımın ucundan geçmezdi. Dualarımda, kendimden çok dilimde hep ANNEM...
" İnsanın ANNESİ ölür mü hiç, ölmemeli, ANNE bu ANNEEEE "
ANNEMİN hastalığından dolayı bu dünyada gülmeyi nasip etmedi ama Allah'ım diğer dünyasını cennet bahçesi eylesin....
3 yorum:
Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun kardeşim.
Amin, Teşekkür ederim abla...
Başın saolsun çok üzücü
Yorum Gönder