GÜNLERDEN YİNE EFKAR

Aylar,haftalar,günler,saatler akıp geçiyor,bugün zamanı geriye alamıyorum,Hani derler ya,Allah kimseye çekemeyeceğinden fazla yük vermezmiş diye,Allah bir dert verirse,dermanını da verir diye hep söylerler ya,Neden?Yüküm fazla veya Neden?Derdi verdiğinde,dermanını vermek yerine,bu sonla bitti,Neden?Neden?Neden?

Kimse anlamıyor aslında beni,ha anlayanlar var mı? var ama onlarda, o acıyı yaşamış,o sıkıntılarla uğraşan insanlar, ne halde olduğumu,neler çektiğimi başlarına geldiğinde beni anlıyorlar.İlla karşınızdakini anlamanız için,sizinde mi bu tür sınav diye tabir ettiğiniz olayların başınıza gelmesi lazım.

Bugün gazeteye Annem için taziye mesajı yayınlamışlar,aslında sağolsunlar,düşünüp yayınlamışlar ama beğen tuşuna elim gitmedi,yayınlıyanlara çok teşekkür ediyorum ama ben kabullenemediğimden hala, sadece teşekkür etmekten,sağolsunlar demekten başka elimden bir şey gelmiyor…

Bugün ben ne haldemiyim,bugün ben gündüzleri tiyatro yapıp,ha ölümden falan korktuğum yok,sadece beceremiyorum,aynanın karşısında saatlerce kendimle konuşup o cesareti bir türlü bulamıyorum,Sadece hiç bir şey yokmuş gibi davranıp,kafasının içinde düşüncelerin arasında boğulmuş biri olarak dolaşıyorum,Kafamı dağıtmak için sayfa kurdum,onuda beceremedim kapattım,yazılar,yazıp uğraş buluyum dedim,beni hiç olmadık kişiye,daha doğrusu,benim açımdan,hiç olması imkansız,aklımdan o şekilde düşüncesi bile geçmeyen,kişi veya kişilere aşık diye ilan ettiler…(O kişi veya kişiler sadece benim için paha biçilmez bir şekilde,anlatamayacağım kadar değerliler )

Bazı insanlar vardı,bazı güvendiğim insanlar,her şeyi yapabileceğim veya çoğu şeyden sakındığım kişiler vardı,yanlarında huzur bulduğum,bugün mü,hepsi tekmeyi vurdu gitti,uzun süre önce,güvendiğim dağlara,kar yağdı,çığ olup üstüme yıkıldı,bir tanesi bile gerçek anlamda düşündüğüm gibi çıkmadı,konuşmayı özlüyor musun dersen,ne yalan söyleyeyim özlüyorum ama yapılanlar aklıma geldikçe,zincir kırıldı bir kere,kaynak da yapsan,eski düzeni olmaz.Benim canımı yaktılar,şimdi sadece dedikodu malzemesi olarak kullanılıyorum,ne yapacağım bilmiyorum,ne acımı,düzgün yaşaya bildim,daha doğrusu buna izin vermediler,üstüne sıkıntı ekleyip durdular,anlayacağınızı sanmıyorum,sadece bir dakikalığına,benim yerime geçin,ondan sonra oturup konuşalım,Annem şimdi burada olsaydı,bunların hiç biri yaşanmazdı biliyorum,benim acımı,sıkıntılarımı yazsam da,konuşsam da biliyorum anlamayacaksınız,gülüp geçeceksiniz,Çünkü düşenin dostu olmazmış ve  gerçekten Ateşte düştüğü yeri yakıyormuş…